Coraz trudniej w tych czasach o zachwyt nad nową muzyką, o wypieki na twarzy, przyjemny dreszcz przechodzący przez nasze ciało. A jednak doświadczyłem tych stanów po wysłuchaniu pięciu utworów Julii Sawickiej. Jest w tej muzyce ogromna kultura, tak naprawdę zawarta w trzech aspektach: dźwięku, słowie i melodii. Akustyczność formy łamie gitara elektryczna Davida Dorůžki, warsztat wokalny Julii Sawickiej w połączeniu z silną, trochę matową ale przede wszystkim charakterystyczną barwą głosu, jest z gatunku tych hipnotyzujących.
Próżno doszukiwać się w tych nagraniach popisów wokalnych czy solówek szybszych od prędkości światła. To jest ten rodzaj grania, który sobie najbardziej cenię, w którym jest tyle dźwięków ile potrzeba i każdy z nich jest ważny, każdy ma swoją moc oddziaływania. Purystów jazzowych tylko zapewnię, że Julia Sawicka jest bardziej jazzowa od Norah Jones, bardziej optymistyczna od Cassandry Wilson a klimatem nagrań dorównuje Dianie Krall.
Sylwester Podgórski
Hi-Fi Choice & Home Cinema/Polskie Radio Koszalin
